„Zostań ze mną”, „Chcę więcej”, „Nie doceniasz mnie”, „Jestem silna”. Co łączy ze
sobą wymienione obrazy Szymona Hołubowskiego? Oprócz niejednoznacznych tytuów ich
cechą wspólną jest to, że wszystkie przedstawiają ujęte wśród feeri barw kobiece portrety.
Delikatne, lecz wymowne. Mocno zindywidualizowane, choć anonimowe.
Portret kobiety
Na pytanie o to, dlaczego główny motyw malarski Szymona Hołubowskiego stanowią
kobiety, artysta bez wahania odpowiada, że to właśnie one są dla niego najsilniejszym źródłem
inspiracji. Są moim życiem – mówi. Podziwia nie tylko ich piękno, ale i drzemiącą w nich
niejednoznaczność. Jak twierdzi sam twórca, najważniejsze dla niego jest obrazowanie codzienności, wraz ze wszystkimi jej odcieniami i towarzyszącymi jej skomplikowanymi uczuciami. Kobiety natomiast noszą w sobie tę złożoność emocji, którą Hołubowski pragnie uwieczniać na płótnie. Dlatego też obrazowane przez niego modelki zuchwale patrzą na widza, z zadumą spoglądają przed siebie, ale i, ukrywając twarz w burzy włosów, pogrążają się w nostalgii. Całe spektrum uczuć i wrażeń.
W doskonałym rejestrowaniu na płótnie różnorodnych emocji bohaterek,
Hołubowskiemu pomaga fakt, iż są one kobietami, z którymi artysta ma kontakt na co dzień.
Wobec tego dużo łatwiej jest mu zrozumieć ich doznania i precyzyjnie przełożyć je na obraz.
Nie bez znaczenia pozostają tutaj również tytuły, które malarz nadaje swoim pracom.
Najczęściej dotyczą one sytuacji, które zaistniały w pracowni pomiędzy twórcą a jego modelką.
Hołubowski rejestruje więc emocje swoich bohaterek powstałe pod wpływem chwili, w wyniku
wzajemnej, szczerej relacji.
Kolory emocji
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech portretów Hołubowskiego jest
dowartościowanie znaczenia koloru w obrazowaniu osobowości modelki. Mieniące się
rozmaitymi barwami kobiece twarze sytuują prace artysty na granicy sztuki realistycznej i surrealistycznej. Dlaczego rozbudowana paleta jest w twórczości malarza tak istotna?
Hołubowski odpowiada, że każdą z obrazowanych przez niego postaci, ze względu na rozmaite, nierzadko sprzeczne ze sobą nawzajem cechy, z których jest zbudowana oraz emocje, które nią rządzą, nazwać można skomplikowaną. Bogata paleta pozwala artyście na precyzyjny zapis złożoności ludzkiej osobowości. Dobierając odpowiednie odcienie, Hołubowski tworzy na płótnie
swoisty portret psychologiczny danej modelki.
Sposób wykorzystywania przez Hołubowskiego koloru w obrazie można porównać do
artystycznej praktyki białoruskiego pejzażysty i portrecisty, Leonida Afremova, który swoje
odrealnione przestrzenie formuje za pośrednictwem niezwykle rozbudowanej palety. Jeśli
chodzi o posługiwanie się barwami w celu konstruowania swoistego portretu psychologicznego
obrazowanego modela, poznańskiemu artyście blisko jest do francuskiego malarza, Françoise’a
Nielly’ego, który w obrębie swoich ekspresyjnych wizerunków lokuje ogromny ładunek
emocjonalny. Najwięcej analogii z twórczością Hołubowskiego można jednak dostrzec w sztuce
Andrewa Salgado, której polski artysta, jak sam twierdzi, zawdzięcza swoją działalność twórczą.
Jak bowiem pisze na swojej stronie internetowej, portrety Kanadyjczyka: zawsze wywoływały
we mnie chęć rozpoczęcia przygody, przeżycia czegoś nowego. Pomimo deklarowanej
fascynacji malarstwem Salgado, Hołubowski wypracował swoją własną, unikatową estetykę,
opartą na bogactwie kolorystycznym, silnie emocjonalnej narracji oraz różnorodności
stosowanych rozwiązań formalnych.
*
Oficjalna strona Szymona Hołubowskiego na Facebooku ma obecnie ponad 27 tysięcy
polubień. Każda pokazywana w jej obrębie nowa praca artysty niemal od razu znajduje
zainteresowanego kupca. Jego obrazy zasilają obecnie prywatne kolekcje na terenie całej
Europy, między innymi we Włoszech, Szwajcarii, Niemiec, Belgii czy Hiszpanii. Twórca nie jest
w stanie podać czynnika, który wpłynął na jego znaczący sukces. Ja natomiast upatruję go w
niespotykanej autentyczności obrazów Hołubowskiego.